Όταν η γυναίκα του και ολόκληρη η οικογένειά του σκοτώνονται, ο G-Man Frank Castle αναλαμβάνει να απαλλάξει την Αμερική απο τους εγκληματίες και γίνεται απο μόνος του δικαστής, ένορκος και τιμωρός...
Τον Φεβρουάριο του 1974, τα Marvel Comic σύστησαν τον Φρανκ Καστλ για πρώτη φορά στο κοινό ως Τιμωρό, σαν ένα δευτερεύοντα χαρακτήρα στον Εκπληκτικό Spider-Man. O Καστλ ήταν το προϊόν μιας ποπ κουλτούρας που τρεφόταν με μοναχικούς αντι-ήρωες σαν τον Ποπάι Ντόιλ του Τζιν Χάκμαν (Ο Άνθρωπος από τη Γαλλία) και τον Χάρι Κάλαχαν του Κλιντ Ίστγουντ (Ο Επιθεωρητής Κάλαχαν), αστυνομικοί που αντιμετώπιζαν το αστικό έγκλημα με τους δικούς τους αντισυμβατικούς όρους.
Από την αρχή, ο Τιμωρός ξεχώρισε στο σύμπαν των Marvel Comic, ως ένα είδος διαφορετικού υπερ-ήρωα. Δεν είχε υπερφυσικά χαρίσματα. Οι ικανότητές του - μάχη σώμα με σώμα, μαεστρία στον χειρισμό των όπλων, στρατηγική την ώρα της μάχης- είναι αυστηρώς οργανικές και σωματικές. Ο Τιμωρός ήταν φτιαγμένος από σάρκα και αίμα σαν τους αναγνώστες του. Αποδείχτηκε τόσο δημοφιλής που τη δεκαετία του ενενήντα πρωταγωνιστούσε στη δική του σειρά, με τρεις καινούριους τίτλους τον μήνα.
Όταν οι παραγωγοί στράφηκαν στον Τζόναθαν Χένσλι για να γράψει το σενάριο και να σκηνοθετήσει την ταινία, αυτός δέχτηκε χωρίς καμία αναστολή. «Μου αρέσουν πολύ οι ιστορίες εκδίκησης. Το πρόβλημα, βέβαια, είναι ότι το είδος αυτό έχει ίσως πολυφορεθεί στην Αμερική... Αυτή όμως η συγκεκριμένη ιστορία ήταν διαφορετική -έδινε καινούριες προεκτάσεις στο είδος. Είχε μια δριμύτητα και παράλληλα μια γλυκύτητα με τους δευτερεύοντες χαρακτήρες. Δεν ήταν απλώς μηδενιστική», παρατηρεί ο σκηνοθέτης.
Γράφοντας το σενάριο, ο Χένσλι διεύρυνε το αρχικό θέμα της εκδίκησης, δημιουργώντας καινούριους χαρακτήρες και δίνοντας τη δυνατότητα να αποκτήσει η ιστορία διαφορετικές πτυχές. Στο πρωτότυπο κόμικ, ο Φρανκ Καστλ αποφασίζει να πάρει τη δράση στα χέρια του, μετά τον θάνατο της οικογένειας του, εξαιτίας μιας τυχαίας μαζικής δολοφονίας στο Σέντραλ Παρκ. Το σενάριο όμως του Χένσλι είναι σκοτεινότερο και δραματικότερο, καθώς η οικογένεια του Καστλ γίνεται ο στόχος μιας εγκληματικής και αδίστακτης βεντέτας, που έχει τις ρίζες της στην τελευταία αποστολή του Καστλ ως πράκτορα του FBI. Επόμενο είναι, η οργή του να συνοδεύεται και από την τραγική γνώση ότι η κυβέρνηση, την οποία είχε εμπιστευτεί για να τον προστατεύσει, απέτυχε με τον χειρότερο τρόπο. Από την άλλη, ο Σέιντ είναι ένας μοντέρνος εγκληματίας που χρησιμοποιεί την περιουσία που απέκτησε παρανόμως, για να στηρίξει τη θέση του στην κοινωνία. Κατά μια έννοια, ο Σέιντ είναι ένα είδος κλώνου του Καστλ, αν κοιτάξει τον εαυτό του σε ένα σπασμένο καθρέφτη: ευφυής, επιτυχημένος στη δουλειά του- όποια κι αν είναι αυτή- και αφοσιωμένος στην οικογένειά του. Όταν ο γιος του σκοτώνεται κατά τη διάρκεια μιας συμφωνίας για λαθρεμπόριο όπλων (στην οποία συμμετείχε ο Καστλ, από την πλευρά του FBI), αποφασίζει να ρισκάρει τα πάντα για να εκδικηθεί.
Πριν αρχίσουν τα γυρίσματα ο Χένσλι -φαν του σκηνοθετικού στιλ των Σέρτζιο Λεόνε, Κλίντ Ίστγουντ, Σαμ Πεκίνπα, Ντον Σίγκελ- και ο διευθυντής φωτογραφίας ΚΟΝΡΑΝΤ ΧΑΛ μελέτησαν επισταμένως τις κινηματογραφικές τάσεις της δεκαετίας του 60 και του 70, ταινίες περιπέτειας, αστυνομικές, γουέστερν κ.α. Επιδίωξαν να κρατήσουν την κινηματογράφηση σε ρεαλιστικά επίπεδα, αποφεύγοντας προαποφασισμένες χρωματικές παλέτες... Περιστασιακά, ο Χαλ χρησιμοποιούσε τους τόνους του μπλε, για να υποδηλώσει τις συναισθηματικές καταστάσεις των ηρώων. Το νατουραλιστικό στιλ της ταινίας ενδυναμώνει και μια ισχυρή αίσθηση μαύρου χιούμορ. Αν και η ταινία αφορά την απώλεια, σε όλο της το μεγαλείο, έπρεπε να αγνοήσει τους μελοδραματισμούς και να προσφέρει παράλληλα και ψυχαγωγία με έξυπνο, πνευματώδες γέλιο.
Όσο για τις σκηνές της καταιγιστικής δράσης; Οι δημιουργοί δεν ήθελαν να δημιουργήσουν σκηνές που αντιβαίνουν τους νόμους της... φυσικής! Ο Τιμωρός δεν είναι υπερφυσικός χαρακτήρας, άρα και οι σκηνές δράσης έπρεπε κατά το δυνατόν να μοιάζουν πιστευτές και πραγματοποιήσιμες από έναν άνθρωπο. Το κοινό πολλές φορές νιώθει να το υποτιμούν όταν βλέπει απίστευτες και εξωπραγματικές σκηνές δράσης σε μια ταινία. Ο Τομ Τζέιν σε ποσοστό 90% πρωταγωνιστεί ο ίδιος στις σωματικά απαιτητικές σκηνές, ύστερα από σκληρή προπόνηση και εκπαίδευση.
Σκηνοθεσία:ΤΖΟΝΑ ΘΑΝ ΧΕΝΣΛΙ
Σενάριο:ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΧΕΝΣΛΕΪ, ΜΑΪΚΛ ΦΡΑΝΣ
Ηθοποιοί:ΤΖΟΝ ΤΡΑΒΟΛΤΑ
Διάρκεια:124 λεπτά
Χρονολογία παραγωγής:2004
Είδος ταινίας:ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
Καταλληλότητα ταινίας:ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ
